SENAT: 2007 ROKIEM GEN. WŁADYSŁAWA ANDERSA
Treść
Senat przyjął jednogłośnie uchwałę ustanawiającą rok 2007 rokiem gen. Władysława Andersa. W ten sposób senatorowie uhonorowali pamięć wybitnego żołnierza i polityka, dowódcy Armii Polskiej w ZSRR, a następnie II Korpusu WP we Włoszech oraz Wodza Naczelnego Polskich Sił Zbrojnych.
W uchwale Senat uczcił pamięć gen. Andersa znamienitego Polaka, wybitnego dowódcy i polityka oraz uhonorował pamięć jego żołnierzy, których - jak głosi uchwała generał Anders wyprowadził z imperium zła i wiódł zwycięskim szlakiem do Ojczyzny przez Monte Cassino i Bolonię, żołnierzy, którym ojcował do końca swoich dni na wychodźstwie.
W uchwale przypomniano, że po II wojnie światowej generał Anders i jego oficerowie zostali pozbawieni obywatelstwa polskiego przez władze komunistyczne w kraju.
Dopiero po przełomie ustrojowym wolna, niepodległa i suwerenna Rzeczpospolita przywróciła należne mu miejsce w panteonie bohaterów narodowych podkreślili senatorowie.
Senackiej debacie nad uchwałą przysłuchiwali się: wdowa po generale Irena Anders oraz ostatni prezydent Polski na wychodźstwie Ryszard Kaczorowski.
W rozmowie z dziennikarzami żona generała Andersa wyraziła ogromną wdzięczność za podjęcie uchwały. Jestem zupełnie wzruszona, jestem w zupełnej rozsypce powiedziała Irena Anders.
Swoją wdzięczność wyraził również Kaczorowski, który zabrał głos w Senacie. Chciałem bardzo serdecznie podziękować państwu za podjęcie tej uchwały - powiedział. Zaznaczył, że na pewno zapadła ona "głęboko w serca tych wszystkich, którzy wierni zasadzie walki o niepodległość, gdziekolwiek się znajdą, będą z wdzięcznością tę uchwałę wspominali".
Władysław Anders (ur. 1892) niemal przez całe życie związany był z wojskiem. W latach 1914 17 oficer kawalerii armii rosyjskiej, potem w I Korpusie Polskim w Rosji. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego w 1919 roku, walczył później na czele 15 pułku ułanów wielkopolskich w wojnie polsko-bolszewickiej 1919 1920.
W II Rzeczpospolitej pełnił różne funkcje dowódcze i sztabowe był m.in. dowódcą Wołyńskiej Brygady Kawalerii. We wrześniu 1939 roku dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii, następnie grupą operacyjną kawalerii. Walcząc jednocześnie z wojskami niemieckimi i sowieckimi przebijał się na Lwów. 29 września - dwukrotnie ranny w bitwie dostał się do sowieckiej niewoli.
Władysław Anders był przez dwa lata więźniem NKWD, najpierw we Lwowie, potem na Łubiance w Moskwie. Odzyskał wolność po zawarciu porozumienia między gen. Sikorskim a rządem radzieckim. Przystąpił do organizowania armii polskiej w ZSRR. Podejmował próby wyjaśnienia losu zaginionych oficerów polskich, organizował opiekę nad ludnością polską w ZSRR, stworzył też specjalną komórkę zajmującą się dokumentowaniem zbrodni sowieckich.
W wyniku ustaleń międzysojuszniczych Armia Polska została ewakuowana z ZSRR na Bliski Wschód. Stworzyła ona podstawę II Korpusu Polskiego, który w latach 1943 1945, pod dowództwem gen. Andersa, wsławił się zwycięskimi bitwami we Włoszech o Monte Cassino, Anconę, Bolonię.
Gen. Anders pełnił w 1945 roku obowiązki Naczelnego Wodza. Protestował przeciwko uchwałom jałtańskim, podporządkowującym Polskę Stalinowi. W 1946 r. władze PRL pozbawiły go obywatelstwa polskiego.
Po wojnie Gen. Anders rozwinął ożywioną działalność w polskich kołach emigracyjnych w Londynie. Po śmierci w 1970 roku spoczął na polskim cmentarzu wojennym na Monte Cassino.
Informacja z serwisu www.fundacjasowa.iap.pl
Autor: Zarząd Fundacji