Patronka samorządowców

Treść

Samorządowcy w Polsce mają swoją patronkę. Decyzją Stolicy Apostolskiej została nią św. Kinga, która zresztą patronowała już samorządowcom w diecezji tarnowskiej od 2000 r.

Starania o ustanowienie św. Kingi swoją patronką podjęli prezydenci, burmistrzowie i wójtowie polskich miast i gmin. Zwracali uwagę, że ta święta jest dla samorządowców znakomitym wzorcem do naśladowania, gdyż "w swoim życiu doskonale miłość do Boga realizowała między innymi poprzez dbałość o wzrost gospodarczy i poprawę bytu mieszkańców powierzonych sobie ziem". Pismo z prośbą o ustanowienie patronki samorządowcy skierowali do Konferencji Episkopatu Polski. Księża biskupi, popierając ich starania, przekazali sprawę do Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Jak poinformowało nas Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski, wiadomość, że Stolica Apostolska przychyliła się do prośby samorządowców, aby ustanowić św. Kingę ich patronką, potwierdził sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski ks. bp Piotr Libera. Na mocy dekretu tej watykańskiej dykasterii z 27 października 2006 r. Watykan potwierdził "wybór św. Kingi jako niebiańskiej Patronki" samorządowców i pracowników samorządowych.
Święta Kinga już wcześniej patronowała samorządowcom w diecezji tarnowskiej. Do prośby radnych w 2000 r. przychylił się ks. bp Wiktor Skworc, pasterz Kościoła tarnowskiego. Uzasadniając prośbę o ustanowienie patrona, przywołali oni słowa Jana Pawła II skierowane do samorządowców przy grobie św. Kingi w Starym Sączu podczas jej kanonizacji. Ojciec Święty apelował wówczas do nich, aby w służbie społeczności lokalnej byli święci.
Święta Kinga jest już patronką górników wydobywających sól. 31 sierpnia 1715 r. Ojciec Święty Benedykt XIII przyznał jej tytuł patronki Polski i Litwy. Patronuje także diecezji tarnowskiej.
Kinga, czyli Kunegunda, urodziła się
5 marca 1234 r. w Esztergom. Była córką króla węgierskiego Beli IV i Marii z rodu Laskarisów. Po pięciu latach wychowania w duchu zasad chrześcijańskich na dworze swego ojca została zaręczona z księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym, synem Leszka Białego. Wraz z mężem złożyła śluby czystości. Owdowiawszy - po 40 latach białego małżeństwa - wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru klarysek w Starym Sączu, gdzie zmarła 24 lipca 1292 r.
W pamięci ludzi przetrwała jako pani pobożna, miłosierna i czuła na niedolę ludzką. Do jej grobu przychodziły liczne pielgrzymki, wierni doznawali wielu łask. Spontaniczny kult, którym otaczano Kingę od momentu jej śmierci, zatwierdził Papież Aleksander VIII w dniu 11 czerwca 1690 r. Wkrótce po beatyfikacji podjęto myśl o przeprowadzeniu procesu kanonizacyjnego. Do godności świętej podniósł ją jednak dopiero 16 czerwca 1999 r. Jan Paweł II. W liturgii Kościoła wspominamy tę świętą, teraz również patronkę samorządowców - 24 lipca.
KJA
"Nasz Dziennik" 2007-01-18

Informacja z serwisu www.iap.pl

Autor: wa